☜zruck zum index☚

Weul i fiarn Tod ned stehbleim kau... Emely Dickinson: Because I could not stop for Death"



Weul i fia 'n Tod ned steh bleibm kaun
bleibt er gach fia mi steh
sei G'spaun des hoit geh unsa zwee[n]
und de Unsterblikeit

Mia foan recht gschmåh -- es treibt eam nix
und i håb's åbglegt gschwind
mei Rackan und mei Råstn a,
wei er goar gmainig is.

Vuabei de Schui, wo d'kind' si miahn
in d'Pausen -- drunt im Hof,
vuabei es Föld, wo's Troad gölb glanzd,
vuabei de Sun, wia's sinkt

Vuarbei ziagns -- se aun uns!
Da Tau wird zittrig und so koid,
wei gråd a Spinnweg is mei Gwaund,
mei Wedafleck, a Gflecht

Kurz råst ma vor am Haus -- mir scheint
's ward gråd a Schwöln im Bodn
De Schoat' rågt gråd a weng in'd heh'
es G'sims, drin in da Erd

Iatzt is's Joarhundert her, und do,
kimts ma so vor wia heit,
das i mir dengt: dem Pferd sei Kopf
zoagt do auf d'Ewigkeit
Because I could not stop for Death —
He kindly stopped for me —
The Carriage held but just Ourselves —
And Immortality.

We slowly drove — He knew no haste
And I had put away
My labor and my leisure too,
For His Civility —

We passed the School, where Children strove
At Recess — in the Ring —
We passed the Fields of Gazing Grain —
We passed the Setting Sun —

Or rather — He passed Us —
The Dews drew quivering and Chill —
For only Gossamer, my Gown —
My Tippet — only Tulle —

We paused before a House that seemed
A Swelling of the Ground —
The Roof was scarcely visible —
The Cornice — in the Ground —

Since then — 'tis Centuries — and yet
Feels shorter than the Day
I first surmised the Horses' Heads
Were toward Eternity —
☝^gaunz aufi^☝
☜zruck zum index☚
© NtH, 2017